پلیمر های طبیعی مانند پروتئین ها ، پلی ساکارید ها نیز در مهندسی بافت استفاده می شود . کلاژن ، پروتئین رشته ای شکلی است که جزء اصلی ترکیب ماتریکسی بدون سلولی طبیعی است. از این ماده در بسیاری از کاربرد های باز سازی بافت مخصوصا ترمیم بافت نرم استفاده می شود . 

پليمرها در انواع صنايع از جمله صنعت بسته بندي، توليد لوله و اتصالات، سيم و کابل، لوازم خانگي، قطعات خودرو و ..... استفاده مي‌گردند. بسته به کاربرد، باید نوع مناسبی از انواع مختلف پلیمر انتخاب شود. حتي اگر نوع پليمر  مناسب براي توليد يک محصول انتخاب شود باز هم نمي‌تواند تمام خواصي را که ما به آن نياز داريم را در محصول نهايي ايجاد کند. بنابراين موادي به عنوان افزودني، رنگ، پرکننده و تقويت کننده بايد به پليمر اضافه گردند تا بتوانند پليمر مربوطه را براي کاربردهاي مختلف آماده نمايند، به این ترکیب مستربچ می گویند. سپس در هنگام تولید قطعات، با توجه به نوع مستربچ، درصدی از این ماده را به محصول اضافه می‌کنند تا خواص مورد نظر را بدست آورند.

پ

پلی اتیلن (پلی ­اتن یا پلی­ تن) مهم ترین پلاستیک در جهان است و هرساله بیش از ۸۰ میلیون تن تولید می شود. به دلیل تنوع گونه های پلی اتیلن، این پلیمر کاربردهای وسیعی دارد و با انتخاب گرید متناسب با کاربرد پلی اتیلن، می توان هم زمان به خواص مکانیکی و قیمت مناسب دست یافت. پلی اتیلن ها بر اساس چگالی به سه گرید اصلی سنگین (HDPE)، سبک خطی (LLDPE) و سبک (LDPE) تقسیم می شوند. از ویژگی های این پلیمر این است که سمی نبوده و معمولا در صنایع غذایی به کار می رود.

پلیمریزاسیون امولسیونی (Emulsion polymerization)

 یکی از روش های تولید پلیمر در مقیاس صنعتی می باشد. به طور معمول در این نوع پلیمریزاسیون مونومرها (فاز ناپیوسته) از طریق واکنش رادیکال آزاد پلیمریزه می شوند. در این سیستم امولسیفایرهایی (سورفکتانت) وجود دارد که تجمع آنها در کنار یکدیگر مایسل ها را به وجود می آورد. مایسل ها مکانی هستند که در آن واکنش تبدیل مونومر به پلیمر انجام می گیرد. بنابراین معمولا ذرات معلق کلوئیدی در اندازه ای کمتر از یک میکرون به وجود می آیند؛ تجمع این ذرات معلق در کنار یکدیگر دوغابی تشکیل می دهد که محصول واکنش پلیمریزاسیون امولسیونی می باشد و لاتکس نام دارد.

پلی پروپیلن یکی از پرمصرف ترین و اساسی ترین پلیمرهای مورد استفاده در دنیا و بزرگ ترین مصرف کننده پروپیلن می باشد. اولین بار در اوایل دهه 1950 در مقیاس آزمایشگاهی تولید شد و سپس در اواخر این دهه به تولید تجاری رسید. از ابتدا برآورد می شد هزینه تولید پلی پروپیلنPP از پلی اتیلن PE کمتر است. 

 پلی پروپیلنPP در سه فرم isotactic, syndiotacti, atactic تولید می شود که به صورت عمده به فرم isotactic و با افزودن مقدار کمی از دیگر منومر ها (بیشتر پلی اتیلن PE) است. 

پلی پروپیلن از پلیمریزاسیون پروپیلن در شرایط دما و فشار نسبتاً ملایم ودر حضور کاتالیست معروف زیگلر – ناتا انجام می شود.وجود این کاتالیست ، پلیمری به صورت ایزوتاکتیک را تشکیل می دهد که قادر به متبلور شدن تا حدود 90 درصد می باشد.