امروزه توجه متخصصان ساخت و ساز به مواد جدیدی معطوف شده است که بتوانند علاوه بر انجام وظیفه معمول جنبه‌های دیگر مانند وزن کم، مقاومت زیاد و استفاده راحت با حداقل هزینه را در داشته باشند. از طرف دیگر مشکلات و نقص‌های متداول مانند خوردگی در فولادها باعث شده‌اند متخصصان اشتیاق بیش‌تری به مواد جدید فاقد مشکلات پیدا کنند. در تمام حالات تخصص‌های زیادی به کمک مهندسان شتافته‌اند که ساخت مواد پلیمری از آن جمله‌اند.

تصور جهان پیشرفته کنونی بدون وجود مواد پلیمری مشکل می‌باشد. امروزه این مواد جزیی از زندگی ما شده‌اند و در ساخت اشیای مختلف ، از وسایل زندگی و مورد مصرف عمومی تا ابزار دقیق و پیچیده پزشکی و علمی بکار می‌روند. کلمه پلیمراز کلمه یونانی (Poly) به معنی چند و (Meros) به معنای واحد با قسمت بوجود آمده است. در این میان ساختمان پلیمرها با مولکولهای بسیار دراز زنجیر گونه با ساختمان فلزات کامل متفاوت است. این مولکولهای بلند از اتصال و بهم پیوستن هزاران واحد کوچک مولکولی مرسوم به منومر تشکیل شده‌اند. مواد طبیعی مانند ابریشم ، لاک ، قیر طبیعی ، کشانها و سلولز ناخن دارای چنین ساختمان مولکولی هستند.

به وسیله دوپه کردن زنجیر اصلی یک پلیمر رسانا، زنجیری با الکترون‌های آزاد در پلیمر ایجاد می‌شود که می‌تواند بار را به شیوه‌ای همانند فلزات انتقال دهد. به عبارت دیگر این مواد بدون افزودن مواد و افزودنی‌های هادی، رسانای الکتریسیته هستند. این پلیمرها در ساختار مولکول خود پیوندهای ساده و دوگانه به صورت یک‌در‌میان دارند. برخی از این پیوندهای دوگانه آزاد می‌شوند و ابرهای الکترونی در طول زنجیر پلیمر تحرک پیدا می‌کنند.

مواد مورد مصرف در دندان‌پزشکی به سه قسمت فلزی، سرامیکی و پلیمری تقسیم می‌شوند. تا چند سال گذشته دو گزینه اول فلزی و سرامیکی در دندان‌پزشکی کاربرد زیادی داشتند اما امروزه به دلیل اهمیت دادن زیاد به زیبایی ظاهر، مواد پلیمری جای‌گزین مواد دیگر شد. کاربرد آسان مواد پلیمری نیز دلیل دیگر استفاده زیاد از این مواد است. امروزه نقش پلیمر در دندان‌پزشکی به حدی برجسته و مؤثر است که اگر پلیمر را از دندان‌پزشکی جدا کنیم این بخش از علم پزشکی معنی واقعی خود را از دست می‌دهد.