پليمرها در انواع صنايع از جمله صنعت بسته بندي، توليد لوله و اتصالات، سيم و کابل، لوازم خانگي، قطعات خودرو و ..... استفاده مي‌گردند. بسته به کاربرد، باید نوع مناسبی از انواع مختلف پلیمر انتخاب شود. حتي اگر نوع پليمر  مناسب براي توليد يک محصول انتخاب شود باز هم نمي‌تواند تمام خواصي را که ما به آن نياز داريم را در محصول نهايي ايجاد کند. بنابراين موادي به عنوان افزودني، رنگ، پرکننده و تقويت کننده بايد به پليمر اضافه گردند تا بتوانند پليمر مربوطه را براي کاربردهاي مختلف آماده نمايند، به این ترکیب مستربچ می گویند. سپس در هنگام تولید قطعات، با توجه به نوع مستربچ، درصدی از این ماده را به محصول اضافه می‌کنند تا خواص مورد نظر را بدست آورند.

پ

پلی اتیلن (پلی ­اتن یا پلی­ تن) مهم ترین پلاستیک در جهان است و هرساله بیش از ۸۰ میلیون تن تولید می شود. به دلیل تنوع گونه های پلی اتیلن، این پلیمر کاربردهای وسیعی دارد و با انتخاب گرید متناسب با کاربرد پلی اتیلن، می توان هم زمان به خواص مکانیکی و قیمت مناسب دست یافت. پلی اتیلن ها بر اساس چگالی به سه گرید اصلی سنگین (HDPE)، سبک خطی (LLDPE) و سبک (LDPE) تقسیم می شوند. از ویژگی های این پلیمر این است که سمی نبوده و معمولا در صنایع غذایی به کار می رود.

پلیمریزاسیون امولسیونی (Emulsion polymerization)

 یکی از روش های تولید پلیمر در مقیاس صنعتی می باشد. به طور معمول در این نوع پلیمریزاسیون مونومرها (فاز ناپیوسته) از طریق واکنش رادیکال آزاد پلیمریزه می شوند. در این سیستم امولسیفایرهایی (سورفکتانت) وجود دارد که تجمع آنها در کنار یکدیگر مایسل ها را به وجود می آورد. مایسل ها مکانی هستند که در آن واکنش تبدیل مونومر به پلیمر انجام می گیرد. بنابراین معمولا ذرات معلق کلوئیدی در اندازه ای کمتر از یک میکرون به وجود می آیند؛ تجمع این ذرات معلق در کنار یکدیگر دوغابی تشکیل می دهد که محصول واکنش پلیمریزاسیون امولسیونی می باشد و لاتکس نام دارد.

پلی پروپیلن یکی از پرمصرف ترین و اساسی ترین پلیمرهای مورد استفاده در دنیا و بزرگ ترین مصرف کننده پروپیلن می باشد. اولین بار در اوایل دهه 1950 در مقیاس آزمایشگاهی تولید شد و سپس در اواخر این دهه به تولید تجاری رسید. از ابتدا برآورد می شد هزینه تولید پلی پروپیلنPP از پلی اتیلن PE کمتر است. 

 پلی پروپیلنPP در سه فرم isotactic, syndiotacti, atactic تولید می شود که به صورت عمده به فرم isotactic و با افزودن مقدار کمی از دیگر منومر ها (بیشتر پلی اتیلن PE) است. 

پلی پروپیلن از پلیمریزاسیون پروپیلن در شرایط دما و فشار نسبتاً ملایم ودر حضور کاتالیست معروف زیگلر – ناتا انجام می شود.وجود این کاتالیست ، پلیمری به صورت ایزوتاکتیک را تشکیل می دهد که قادر به متبلور شدن تا حدود 90 درصد می باشد. 

به پلیمر بدست آمده در پتروشیمی که به صورت دانه بوده و برای مصارف و کاربردهای گوناگون باید ذوب و شکل دهی شوند، گرانول می گویند. در واقع وقتی پلیمر تولید می شود، در دستگاهی به نام اکسترودر ذوب شده و در سر اکسترودر یک کاتر یا هر چیزی شبیه به آن، پلیمرهای خروجی را مرتباً قطع می کند و گرانول تولید می شود. آشنایی با خط تولید گرانول pvc می تواند شما را در تشخیص و راه اندازی خطوط تولید گرانول pvc کمک کند.

همه مواد پلیمری بسته به کاربرد و میزان ویسکوزیته و عوامل دیگر مثل پلیمریزاسیون و… می توانند تبدیل به گرانول شوند ولی اگر شرایط پلیمریزاسیون و عوامل دیگر پیچیده باشد، پلیمر به صورت پودر یا محلول یا… تولید می شود.

گرانول PVC یکی از تقسیمات مهم فرآورده‌های پلیمری است که در صنایع مختلفی که در ادامه معرفی خواهند شد، کاربرد فراوانی دارد.

پی وی سی (PVC) یا پلی‌ وینیل کلراید چیست؟

درباره پی وی سی، پلی‌وینیل کلراید (Polyvinyl Chloride - PVC)

پلی‌وینیل کلراید (Polyvinyl chloride)  یا پی‌وی‌سی (PVC) نوعی پلاستیک بسیار پرکاربرد است. به طور عمومی بیشتر از۵۰٪  از پی وی سی ساخت بشر در ساختمان سازی استفاده می‌شود؛ زیرا پی وی سی ارزان بوده و خواص ویژه مناسبی دارد. در سال‌های اخیر پی وی سی جایگزین مواد ساختمان سازی سنتی نظیر چوب، سیمان و سفال در بسیاری از مناطق شده است. با وجود ظهور یک ماده ایده‌آل در ساختمان سازی همچنان نگرانی در رابطه با هزینه پی وی سی برای محیط زیست طبیعی و سلامتی انسان وجود دارد.

پلی وینیل کلراید در اوایل دهه 1930 معرفی شد که به واسطه قیمت رقابتی آن ، خواص فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی آن، توانایی فرآیند پذیری گسترده و قابل باز یافت بودن، به یک ماده بسیار متداول در تولید مصالح ساختمانی و صنعت ساختمان مبدل شد.

پلیمر از ابتدای حیات بشر در دسترس بوده و انسان ها بدون اینکه درک درستی از این مواد داشته باشند برای رفع نیازهای زندگی از آن استفاده می کردند. این مواد (Polymers) در طبیعت و تمام سیستم های زنده یافت می شوند. از جمله پلیمرهای موجود در بدن انسان می توان به DNA، پروتئین، کلاژن و پلیمرهای موجود در طبیعت به مواد سلولزی از جمله چوب، پنبه، کتان، پشم و ... اشاره کرد. با اینکه پلیمرهای طبیعی اهمیت ذاتی خود را حفظ کرده اند اما امروزه از پلیمرهای سنتزی (مصنوعی) بیشتر استفاده می شود، اولین پلیمر مصنوعی در نیمه دوم قرن نوزدهم از طریق اصلاح شیمیایی مواد طبیعی سنتز شد و پلیمرهای کاملا مصنوعی در قرن بیستم توسعه یافتند. برای آشنایی بیشتر با این مواد مهم و کاربردی ما را همراهی کنید.

 پلی اتیلن واکس یکی از متداول ترین روان کننده های خارجی است. پلی اتیلن واکس، نوعی واکس بر پایه پلی اتیلن است و در دمای معمولی در حلّال های آلی غیر قابل حل است ولی در دمای بالاتر در آلیفاتیک ها، هیدروکربن های کلرینه و اکثر حلّال های غیر قطبی قابل حل است.

پلی اتیلن واکس، ماده ایی بی بو و بی رنگ، شفاف و به شکل کریستال جامد است. پلی اتیلن های واکس سنگین، دارای ساختاری خطی هستند و با فشار پایین و متوسط تولید می شوند. پلی اتلین به خاطر خاصیت روان کنندگی اش باعث جدا شدن مذاب از فلز می شود و سطح باعث روان شدن سطح بین فلز و PVC می شود و همچنین تاثیر خاصی بر روی براقیت محصول دارد. پلی اتلین واکس معمولاً در دو نوع امولسونی و غیر امولسونی تولید می شود. تفاوت این دو نوع در جرم مولکولی آنهاست و جرم مولکولی آنها بین 2000 تا 4000 است. پلی اتیلن واکس نسبت به سایر پلی اتیلن ها، مقاومت و انعطاف پذیری کمتری دارد ولی مقاومت آن در مقابل مواد شیمیایی و تنش های شکننده محیطی بالاست.

سه ویژگی که پلیمرها را متمایز می کند.چگونه و چرا این پلیمرها، این ماکرومولکول‌ها؛ عملکرد متفاوتی با کوچک مولکول‌‌ها دارند. به سه شکل، پلیمرها متمایز از کوچک مولکول‌‌ها عمل می‌کنند. دلایل این رفتارها هم کمی پیچیده تر از این است که صرفاً بگوییم “چون بزرگ تر هستند”.

این سه ویژگی از این قرارند: گره‌خوردگی زنجیره ها، تجمع نیروهای بین مولکولی، مقیاس زمانی حرکت